Kategoria: Uroda

Magnetoterapia
Wiele osób może nie być obeznanych w formach, jakie przybrała rehabilitacja. Ostatnio coraz bardziej popularna staje się magnetoterapia, w wyniku której słabe i uszkodzone tkanki odzyskują utraconą energię niezbędną do dalszego życia. Wykazano, że magnez reaguje z żelazem, co przyśpiesza transport tlenu i odżywia komórki oraz optymalizuje przepływ krwi. Skutkiem tych wszystkich zmian w organizmie jest zmniejszenie odczuwanego bólu oraz stresu. Rehabilitacja polem magnetycznym poprawia więc krążenie obwodowe i przyśpiesza dotarcie naturalnych substancji przeciwbólowych do pierwotnego źródła bólu. Terapia sprawdza się nawet w przypadku regularnych bólów migrenowych. Jest nieoceniona podczas leczenia trudno gojących się ran, ponieważ do komórek dociera większa ilość życiodajnego tlenu. Rehabilitacja magnesami jest wykorzystywana przy różnego typu złamaniach, ponieważ przyśpiesza zrastanie się kości oraz ich regenerację. Dodatkową korzyścią dla pacjenta jest fakt, że podczas zabiegu czuje się on zrelaksowany i odprężony.

Stres wpływa negatywnie zarówno na zdrowie psychiczne, jak i fizyczne człowieka. Jeżeli chodzi o negatywne działanie stresu, na zdrowie fizyczne, to obniża przede wszystkim odporność organizmu. Oprócz tego jest często powodem wielu nieprzespanych nocy, co z kolei wpływa na samopoczucie człowieka w dniu następnym. Osoba zmęczona ma trudności wtedy z prawidłowym funkcjonowaniem zarówno w pracy, jak i w życiu prywatnym. Stres może doprowadzić również do wielu chorób psychicznych. Wpływa negatywnie na samopoczucie człowieka. Sprawia, że człowiek szybciej się denerwuje, jest rozdrażniony, przestaje dostrzegać pozytywne aspekty życia. Jest zmarnowany i brak mu motywacji do robienia czegokolwiek. Nie widzi w niczym sensu i wszystkiego się boi. Wiadomo, że każdy jest narażony na sytuacje stresowe i nie da się całkowicie ich unikać, ale ciągłe życie w stresie wpływa negatywnie na organizm. Warto więc starać się unikać sytuacji, które nas stresują. Zdrowie powinno być stawiane zawsze na pierwszym miejscu.

Szczepienia to jeden z zabiegów, których nie lubią dzieci i się ich boją. Często uciekają przed igłą, płaczą, krzyczą? Nie sposób ich upilnować. Co ciekawe jednak, nie tylko dzieci obawiają się igieł, ponieważ prawie równie często do gabinetów zabiegowych przychodzą mocno zestresowani dorośli. W skrajnych przypadkach mdleją oni na fotelu, gdy tylko zobaczą igłę, którą ma zostać im wykonany zabieg. Strach przed igłami jest popularną przypadłością, choć nie każdy się do tego przyzna. Boimy się bólu, choć dobrze wiemy, że ukłucie takie nic nie boli tak właściwie. Boimy się samego faktu, że igła zostanie wkłuta w nasze ciało, czego dowodzi fakt, że gdy nie patrzymy na wykonywanie zabiegu, jest nam lepiej. Natomiast kiedy obserwujemy lekarza czy pielęgniarkę przy pracy, może nam się od razu zrobić słabo, a chwilę potem tracimy przytomność. Na szczęście lekarze wiedzą, jak sobie z tym radzić, wystarczy więc tylko powiedzieć o swoim strachu do igieł, a on będzie wiedział, jak się zachować.

Pojawiają się zwykle bez ostrzeżenia, nagle, w nocy. Towarzyszy im przenikliwy ból i łydki stają się twarde jak deska. Ból wybudza ze snu. Mogą powstawać w wyniku nadwerężenia mięśni, po intensywnym wysiłku fizycznym, długim chodzeniu w butach na wysokim obcasie lub długim nieruchomym siedzeniu. Pomocny może się okazać masaż łydki; rozcieranie jej od bocznej krawędzi do środka, lub naprężenie stopy i przeniesienie całego ciężaru ciała na bolącą nogę. Aby zapobiegać tym bardzo bolesnym dolegliwościom trzeba dostarczać organizmowi odpowiedniej ilości minerałów odpowiedzialnych za stan mięśni. Najważniejsza tu jest odpowiednia ilość wapnia i magnezu. Zapotrzebowanie na wapń pokryją już dwie szklanki mleka i dwa plastry żółtego sera a magnez znajdziemy w gorzkiej czekoladzie, orzechach ziemnych. Można także przyjmować suplementy diety zawierające te minerały.
Gdy skurcze dokuczają nocą, dobrze jest wieczorem wymoczyć nogi w wodzie z dodatkiem soli cynamonowej lub imbirowej, które mają właściwości rozgrzewające i włożyć ciepłe skarpety. Ciepło rozluźnia mięśnie i zmniejsza ich napięcie.

Czasami zdarza się, że przed planowaną operacją chirurgiczną lekarz anestezjolog odsyła pacjenta do stomatologa. Pacjent często nie rozumie powiązania między stanem zdrowia zębów a zabiegiem chirurgicznym, a jest to zależność dość istotna. Zmiany zapalne w okolicach zębów są ogromnym źródłem bakterii chorobotwórczych, które mogą dostać się do krwioobiegu i dotrzeć do nawet najodleglejszych miejsc organizmu. Jeśli dostaną się do tkanek, w których w wyniku urazu doszło do wylewu krwi z naczyń do tkanek, taka ?martwa? krew może stać się dla bakterii doskonałą pożywką, w której zaczną się mnożyć i wywoływać ropne stany zapalne, a te zwiększają ryzyko ropnych powikłań po operacjach na przykład ortopedycznych, właśnie z tych powodów tak ważne jest, aby przed planowanym zabiegiem chirurgicznym mieć wyleczone zęby (stan uzębienia ma ogromny wpływ dla ogólnego stanu zdrowia człowieka, więc nie tylko planowana operacja powinna skłaniać do wizyty u stomatologa i dbania, aby zęby były zdrowe).

Większość mężczyzn każdą zmianę w swojej ?męskości? uważają za sprawę wstydliwą i nie bardzo skłonni są pokazywać się z takimi dolegliwościami u lekarza. Tak samo rzecz ma się i ze stulejką. Dopiero niemożność odbycia stosunku płciowego skłania ich do wizyty u lekarza. A stulejkę ma około 12 procent całej populacji mężczyzn. Stulejka jest to zwężenie ujścia napletka, które uniemożliwia odsunięcie skóry z żołędzi penisa zarówno w stanie spoczynku jak i w stanie wzwodu. Taka dolegliwość nie pozwala na zachowanie odpowiedniej higieny intymnej jak i na odbycie stosunku seksualnego.
U chłopców do wieku przedszkolnego zwykle nie diagnozuje się tego schorzenia, jako że prącie nie jest jeszcze całkowicie wykształcone. Ale stulejka może powstać praktycznie w każdym wieku życia mężczyzny; najczęściej z powodu niewłaściwej higieny intymnej narządów płciowych, ale także i z powodu urazu napletka. Lekarz pierwszego kontaktu skieruje pacjenta do urologa, a ten zaleci leczenie: najczęściej jest to zabieg chirurgiczny, który jest niebolesny i trwa około pół godziny, a pacjent jeszcze tego samego dnia wraca ze szpitala do domu.