Tonus

Tonus
Tonus może mieć dowolne nasilenie modyfikowane od „dołu” przez śpiączkowy stan zniesionej reaktywności na bodźce, stany snu o różnej głębokości, stan relaksacji, czujności, aż do stanu silnego napięcia towarzyszącego emocjom.
Regulacja tonusu układu nerwowego dokonuje się w układzie nieswoistym mózgu. Układ ten, a szczególnie jego część zwana tworem siatkowatym, wykazuje cechy budowy prostych, tzw. dyfuzyjnych sieci nerwowych, jakie występują u prymitywniejszych zwierząt, na przykład jamochłonów lub płazińców. Cechy funkcjonowania układu nieswoistego są następujące:

1. Układ otrzymuje aferentacje ze wszystkich dróg swoistych zarówno z wstępujących, jak i zstępujących.

2. Bodźce są w nim przewodzone drogami wielosynaptycznymi poprzez aksony neuronów rozdzielające się w kształcie litery T i skierowane zarówno do wyższych, jak i niższych pięter układu nerwowego,

3. Nie występuje precyzyjne ukierunkowanie przewodzenia. Bodziec dociera do rozległych obszarów układu nieswoistego, którego strukturę połączeń neuronalnych można porównać ze 3trukturą sieci,

4. Sferentne połączenia układu nieswoistego kończą się na wszystkich strukturach układu nerwowego począwszy od kory mózgu, a skończywszy na istocie szarej rdzenia kręgowego,

5. Działanie eferentne ma (wskutek własności wymienionej w punkcie 3) charakter rozlany, czyli ma rozległy zasięg. Stąd też inna nazwa tego układu układ rozlanej projekcji.