Zjawiska percepcji

Zjawiska percepcji
Struktura zjawisk percepcji jest zhierarchizowana wskutek rosnącej na coraz wyższych poziomach analizatora konwergencji i dywergencji. Najlepiej poznano percepcję wrażeń wzrokowych, chociaż jej organizacja jest z pewnością bardziej złożona niż percepcja innych modalności. Ogólny schemat oparty na tym przykładzie, ale mający zastosowanie również w innych przypadkach.
Neurony tworząc poszczególne poziomy analizatora, oddziałują na siebie przez zakończenie swoich neurytów, przy czym na dużą liczbę komórek niższego poziomu przypada mniejsza liczba neuronów wyższego poziomu, połączonych z nimi synaptycznie.
Stwierdzono, że wokół pobudzonego receptora lub wyżej położonego neuronu powstaje zazwyczaj strefa hamowania. Powtarzanie się tego zjawiska na coraz wyższych poziomach może doprowadzić do ukierunkowania toru przekazu do ściśle wyodrębnionych komórek w ośrodku analizatora. Reagujące dzięki temu wyłącznie na określony rodzaj pobudzenia grupy komórek zostały przez Koporskiego nazwane jednostkami gnostycznymi.
W przypadkach działania bodźca złożonego jest on odbierany w receptorach różnych modalności, a wywołane impulsy będą docierać do ośrodków poprzez neurony wchodzące w skład analizatorów różnych modalności. Impulsy te będą podlegać konwergencji, dywergencji oraz
innym zjawiskom integracyjnym. W rezultacie, dzięki tym zjawiskom, impulsy z analizatorów różnej modalności docierają do jednostki gnostyczne j odpowiedzialnej za złożoną percepcję.