Zycie komorki

Żywe komórki można obecnie badać, używając mikroskopów wyposażonych w specjalne układy optyczne. W mikroskopach pola jasnego obraz uzyskuje się w wyniku zastosowania światła przechodzącego przez komórki hodowane in vitro. Niestety, ze względu na niewielki kontrast, szczegóły budowy komórki są niewidoczne. W mikroskopach ciemnego pola promienie świetlne przechodzą przez preparat pod bardzo ostrym kątem, a do obiektywu dostają się tylko promienie ugięte i odbite przez struktury preparatu, które dzięki temu są widoczne jako jasne na ciemnym tle. Mikroskop fazowo-kontmstowy i mikroskop z kontrastem różnicowo-interferencyjnym umożliwiły dalszy postęp w badaniach mikroskopowej struktury komórki. Pozwalają one zobaczyć struktury w nieutrwalonych i niebarwionych żywych komórkach, a także obserwować ruch komórek i ich organelle, zmieniające położenie i kształt. Biolodzy badający komórki używają także mikroskopów fluorescencyjnych do określenia położenia specyficznych cząsteczek w komórkach. Barwniki fluorescencyjne są cząsteczkami absorbującymi energię światła o określonej długości fali, a następnie uwalniającymi część tej energii w postaci światła o dłuższej fali. Jeden z takich barwników wiąże się specyficznie z cząsteczkami DNA i po zaabsorbowaniu promieni ultrafioletowych emituje światło zielone. Pozwala to zlokalizować DNA w komórce, widoczny jako źródło zielonego światła fluorescencyjnego. Niektóre barwniki fluorescencyjne łączą się z przeciwciałami, białkami uczestniczącymi w procesach obronnych organizmu, a ponadto zdolnymi do wiązania się ze specyficznymi rejonami innych cząsteczek. Przeciwciała określonego rodzaju mogą wiązać się wyłącznie ze strukturą określonego typu, np. fragmentem specyficznego białka lub niektórymi resztami cukrowymi w specyficznym polisacharydzie. Oczyszczone przeciwciała fluoryzujące wiążące się ze specyficznym białkiem wyizolowanym z komórki można następnie wykorzystać do jego lokalizacji w komórce.